Jak zbudować związek z osobą wymagającą ciągłej uwagi?

10 sierpień 2018
Anna Żaczek

Życie we dwoje jest piękne, ale zdarza się, że spotykamy na swojej drodze osoby, które sprawiają nam wiele problemów. Pomimo że je kochamy, życie na co dzień z nimi jest trudne. Mam na myśli „osobowości, które wymagają ciągłej uwagi”.

Ich problemy spowodowane są lękiem przed porzuceniem. Niełatwo je rozpoznać na pierwszy rzut oka, ponieważ mają duże umiejętności społeczne, bywają duszą towarzystwa, zrobią wszystko, aby być zauważonym i utrzymać skupienie uwagi na sobie. Czego nie potrafią? — Stworzyć trwałego związku…

Na ogół, kiedy rozstajemy się z kimś, wyrażamy to — każdy na swój sposób — smutkiem, rozpaczą, izolowanie się albo wprost przeciwnie — rzucaniem się w wir pracy. Trochę czasu mija, zanim pogodzimy się z sytuacją, ale w końcu następuje ten moment, kiedy ruszamy do przodu. Z osobowościami, które wymagają ciągłej uwagi, tak łatwo nie pójdzie. Zwykłe chwilowe oddalenie się, wyjazd, rozluźnienie w związku traktowane jest jako „porzucenie”. Wywołuje to często niezrozumienie i wzajemną niechęć.

Kim są osobowości, które wymagają ciągłej uwagi?

Osoby „wymagające ciągłej uwagi” w życiu codziennym żyją z ukrytym lękiem, że zostaną opuszczone. Często analizują zachowania partnera i szukają potwierdzenia jego miłości. Oczekują dosyć dużego zaangażowania w związek, posuwając się nawet do manipulacji. Na co dzień starają się skupiać na sobie uwagę innych, co bywa na dłuższą metę męczące dla partnera oraz środowiska, w którym żyje i pracuje taka osoba.

W przypadku niezaspokojenia swoich żądań reagują bardzo agresywnie wobec innych albo popadają w rozpacz przechodzącą w depresję, a nawet w próby samobójcze. W skrajnych przypadkach może dojść do niszczenia własnej rodziny – byłego partnera/ małżonka, własnych dzieci, jak również ich partnerów. Byłam świadkiem zachowania jednej z takich osób, która po rozwodzie nie pozwalała na kontakty własnego, dorosłego już dziecka z resztą rodziny. Posuwała się do szantażu emocjonalnego zarówno najbliższych, jak i dalszej rodziny zadręczając telefonami, rzucając bezpodstawne oskarżenia i grożąc nawet przerwaniem zbliżających się uroczystości ślubnych. Jej działanie zagroziło bezpieczeństwu obcych jej osób. Swoim zachowaniem skomplikowała życie wielu ludziom.

Skrajne przypadki takich zachowań (opisywany przypadek to choroba) zdaniem naukowców występują u 2% populacji. W medycynie sklasyfikowano je jako „zaburzenia osobowości z pogranicza” (Borderline). Zaburzenie to powoduje cierpienia osoby chorej oraz dezorganizuje życie wielu innym jednostkom. Najbardziej błahe zdarzenia mogą powodować załamanie i nieoczekiwane rekcje skierowane na inne osoby albo na siebie.

Czy możemy odróżnić zwykłe zachowania od choroby?

Jakkolwiek stwierdzenie, czy dana osoba wykazuje zaburzenia, może stwierdzić tylko lekarz, to możemy sami zaobserwować pewne niepokojące zachowania. Zakłada się, że musi wystąpić przynajmniej pięć objawów, które mogą sugerować wystąpienie choroby. Należą do nich między innymi: manipulowanie drugą osobą w celu powstrzymania jej od odejścia, złośliwe postępowanie wobec osób najbliższych np. wobec nowego partnera rodzica, wybranka dorosłego dziecka innych osób, które w mniemaniu tej osoby odpowiedzialne są za sprawców rozstania.

Osoby wymagające uwagi tworzą związki bardzo burzliwe i pełne konfliktów, łatwo rozczarowują się swoim partnerem, wpadają w gniew, gdy ten nie spełnia ich oczekiwań. Łatwo tracą poczucie własnej wartości, wyolbrzymiają reakcje innych wobec siebie. Wpadają w pułapki własnej impulsywności – w nałogi, stosują nadmiernie używki, poddają się szaleńczym i nieadekwatnym do sytuacji zachowaniom, na drobne zdarzenia reagują wściekłością, mają napady łakomstwa, popadają w zakupoholizm, podejmują szantaż emocjonalny wobec bliskich osób, grożąc nawet samobójstwem. Łatwo wpadają w skrajności — przechodzą od euforii do apatii wywołanej myślami, że zostaną porzucone.

Przyczyny

Należą do nich m.in.:

  • zaniedbanie i odrzucenie w domu rodzinnym przez rodziców;
  • nieutrzymywanie kontaktów przez jednego z rodziców po rozwodzie;
  • znęcanie fizyczne i psychiczne w dzieciństwie, wykorzystywanie seksualne;
  • nadopiekuńczość rodziców, realizowanie własnych marzeń;
  • zaburzone relacje rodzicielskie.

 

Czego potrzebują osoby wymagające ciągłej uwagi?

Jeśli masz do czynienia z osobą wymagającą ciągłej uwagi, nie musisz jej przekreślać. Możesz nauczyć się, jak postępować w codziennym życiu, choć z pewnością będzie to długotrwały proces wymagający od ciebie skupienia się na tej osobie. Kilka pomocnych strategii, które poniżej prezentuję, wybrałam z publikacji H.Mc Grath i H. Edwards Trudne osobowości.

  • Potwierdzaj dosyć często swoje uczucia dla niej, szczególnie kiedy wyjeżdżasz, zajmujesz się intensywniej pracą, czy spędzasz czas ze swoimi przyjaciółmi.
  • Okaż zrozumienie dla jej zmartwień i jej pojmowania świata, nie odbieraj jej troskliwości jako osaczanie ciebie.
  • Nie krytykuj i nie wyśmiewaj jej obaw — odbudowanie zaufania do ludzi trwa bardzo długo, osoby skrzywdzone w dzieciństwie mogą nawet całe życie podejrzewać kochane przez nie osoby, że je kiedyś porzucą;
  • Nie reaguj gniewem na zachowania i obawy tej osoby. Dobrze się sprawdza zastosowanie jednej z metod asertywności nazywanej techniką zdartej płyty. Polega na spokojnym przekazaniu swojego zdania w pierwszej osobie: „rozumiem, twoje obawy, gdy wyjeżdżam, na tydzień, ale to należy do moich obowiązków. W wolnej chwili myślę o tobie…”.
  • Nie stwarzaj sytuacji, w których może poczuć się ta osoba okłamywana. Cierpliwie tłumacz, że nie zawsze możesz zadzwonić lub przekazać informacje o sobie.

 

Życie z trudnymi osobowościami może zniechęcać, ale jeśli macie w sobie pokłady miłości dla tej osoby, nie wyobrażacie sobie życia bez niej, to zainwestujcie w poznanie przyczyn lęku i nauczcie się z nią żyć. Nikt nie jest doskonały, ale zawsze możecie coś w sobie i swoim związku poprawić!

Średnia

5.0

Oceń mój artykuł

Zobacz także

17 styczeń 2019
12 sierpień 2021

Komentarze